න හි පාපං කතං කම්මං සජ්ජු ඛීරං’ව මුච්චති
ඩහන්තං බාලමන්වෙති භස්මච්ඡන්නො’ව පාවකො.
අකුශල කම්මය කළ සත්තවයාහට එය කළ ඇසිල්ලෙහි ම දෙනගේ තනයෙන් දෝනා ලද කෙණෙහි ම මිදී නොයන කිරි මෙන් එ කෙණෙහි විපාක නො දෙන්නේ ය. හලුයෙන් වැසුනු සහලඟුරු රැසක් මෙන් ඒ පාපිය දවමින් ඔහු ලුහුබඳී.